Radio dla Techników i Amatorów 1947/11-12
- Szczegóły
- Kategoria: Radio dla Techników i Amatorów
- Odsłony: 4816
ROK II LISTOPAD - GRUDZIEŃ 1947 R. NR 11/12 (Biuro Wydawnictw Polskiego Radia, cena 60 zł)
TREŚĆ NUMERU (w skrócie):
- Z kraju i zagranicy.
- Telewizja w lotnictwie.
- Zasady obliczania odbiorników i wzmacniaczy (dalszy ciąg).
- Wtórnik katodowy.
- Przegląd schematów.
- Tania dwuobwodówka dla początkujących.
- Kącik krótkofalowca.
- Nomogram Nr. 17.
ZAWARTOŚC NUMERU (szczegółowo)
Z KRAJU I ZAGRANICY (1)
- SPOŁECZNY KOMITET RADIOFONIZACJI KRAJU ORGANIZUJE AKCJĘ PRZYSPOSOBIIENIA RADIOAMATORÓW.
Podjęta tuż po wojnie i nadal prowadzona akcja radiofonizacji kraju objęła przede wszystkim inwestycje, to jest budowę radiofonicznych urządzeń nadawczych oraz zmontowanie nowej na naszym gruncie - radiofonii przewodowej, opartej o sieć radiowęzłów i zbiorowych urządzeń radiowych. Wymienione urządzenia stały się niezbędną bazą dla dalszego rozwoju odrodzonej radiofonii.
Dyrektor Naczelny Polskiego Radia Wilhelm Billig przemawia w czasie obrad Walnego Zjazdu Społecznego Komitetu Radiofonizacji Kraju.
- MIĘDZYNARODOWA WYSTAWA RADIOWA W PRADZE.
Na I Międzynarodowej Wystawie Radiowej w Pradze Czeskiej, zorganizowanej z okazji 25-lecia istnienia Radia Czechosłowackiego widzieliśmy obok efektownych eksponatów pawilonu czechosłowackiego, pawilony radiofonii węgierskiej i polskiej.
Pawilon polski cieszył się szczególną frekwencją, zwracając uwagę zwiedzającym zarówno estetyką eksponatów, jak też ich treścią, ilustrującą imponujący dorobek naszej radiofonii.
Ogólny widok Wystawy.
Telewizja w lotnictwie (4)
Szybki rozwój techniki telewizyjnej w ciągu kilku ostatnich lat doprowadził do jej zastosowania w najróżniejszych dziedzinach. Jedną z takich dziedzin, gdzie telewizja zdobyła poważne miejsce, jest lotnictwo wojskowe. W ubiegłej wojnie przy pomocy urządzeń telewizyjnych nakierowywano z odległości na cel bomby dużego kalibru, samoloty wywiadowcze przekazywały obrazy z terenu walk do głównej kwatery itp. Pomysł zastosowania telewizji w lotnictwie powstał jeszcze w roku 1934 kiedy to znany pionier telewizji dr V. K. Zworykin zaproponował użycie urządzeń telewizyjnych do skutecznego naprowadzania bomb na cel; w tym czasie w Japonii organizowano samobójcze oddziały żywych torped.
dr. V. K. Zworykin (wynalazca Ikonoskopu)
Pierwszy model urządzenia opracoowała firma R.C.A. w roku 1935. W latach 1941 i 1942 udoskonalono i zmniejszono wagę urządzeń do kilkudziesięciu kilogramów, przy czym pokonano najrozmaitsze trudności związane z pracą urządzenia w dużym zakresie temperatur, wilgotności i wysokości. Opracowano zasadniczo trzy typy: BLOCK I, II i III) służący przede wszystkim do kierowania bombami ślizgowymi oraz do bliskich wywiadów, MIMO odpowiednik poprzedniego typu dla bomb rzucanych bezpośrednio na cel i RING - normalna stacja telewizyjna o mocy 1kW z dwiema lub trzema kamerami przeznaczona do celów wywiadowczych.
Urządzenie "block" był to nadajnik telewizyjny zmontowany w bombie 2000 funtowej typ GB-4. Bomba zrzucona z samolotu w odległości około 20 km od celu leciała lotem ślizgowym; kamera telewizyjna umocowana u spodu przekazywała przy pomocy nadajnika (moc 15 W w pasie 300 Mc/s) i anteny kierunkowej obraz "widziany" przez bombę.
Bomba GB-4.
W samolocie macierzystym, który mógł krążyć w odległości do 25 km od celu, obraz obserwowany był przez bombardiera, który dwoma miniaturowymi knypelkami regulował drogą radiową stery bomby i w ten sposób nakierowywał ją na cel. Urządzenia tego rodzaju były wmontowane w latających fortecach.
Bombardier sterujący bombą GB-4.
Zasady obliczania odbiorników i wzmacniaczy (Dalszy ciąg) (7)