Wzmacniacz do gitary (RiK 1965/10)

Szczegóły
Kategoria: Radioamator i Krótkofalowiec
Odsłon: 5212


Wzmacniacz do gitary
Autor: mgr inż. Zdzisław Kwaśniewicz
Radioamator i Krótkofalowiec, Rok 15, Październik 1965r., Nr 10

   Opisany tu układ służy do współpracy z trzema gitarami i mikrofonem. Założeniami konstrukcyjnymi było uzyskanie pewności działania i dużej wytrzymałości na wstrząsy. Jako elementów użyto typowych materiałów łatwo dostępnych na rynku krajowym.

DANE TECHNICZNE

OPIS DZIAŁANIA

   Schemat ideowy przedstawiono na rysunku 1.


Rys. 1.

Lampa V1 pracuje jako przedwzmacniacz mikrofonowy. Dobierając wartość obciążenia anody pierwszego stopnia można ustalić optymalne wzmocnienie dla posiadanego mikrofonu. Oporność obciążenia anody drugiej połówki lampy V1 jest wspólna z lewym systemem lampy V2, będącej wstępnym wzmacniaczem gitarowym. Trzy wejścia, odseparowane od siebie opornikami 0,51MΩ, włączone są poprzez potencjometr w jej obwód siatkowy. Dzięki wspólnej oporności obciążenia następuje zmieszanie sygnałów obu torów, przy czym ich wartości mogą być indywidualnie regulowane.

   Do obwodu siatkowego lampy V2 doprowadzany jest również sygnał o regulowanej amplitudzie z generatora wibrato (druga połówka V2). Włączenie wibrato następuje prze zwarcie katody triody generacyjnej do masy. Gniazdo przyłączanego zwieracza widoczne jest na rysunku 2.

   Przedostawaniu się impulsów o częstotliwości wibrato do dalszych obwodów, objawiającemu się nieprzyjemnym stukaniem w głośniku, zapobiega filtr górnoprzepustowy złożony z elementów RC. Jako odwracacz fazy zastosowano układ odznaczający się dużym wzmocnieniem i małymi zniekształceniami. Stopień końcowy pracuje w układzie przeciwsobnym. Obwody żarzenia są symetryzowane za pomocą potencjometru drutowego 100Ω. Ma to istotny wpływ na poziom szumów.

DANE TRANSFORMATORA GŁOŚNIKOWEGO

   Jedynym elementem nietypowym jest przeciwsobny transformator wyjściowy. Jako rdzeń wykorzystano kształtkę E22 używaną w dławiku telewizyjnym. Ze względu na małą mocy wyjściową i małe wymiary rdzenia nie stosowano nawijania grzebieniowego, lecz zwykłe. Uzwojenie pierwotne zawiera 2×800 zwojów, wtórne - 80 zwojów drutu DNE Ø0,9÷1,0mm. Przekroje drutów obu połówek uzwojenia pierwotnego są różne, a to w celu skompensowania różnicy długości drutu. I tak, uzwojenie bliższe rdzenia nawinięto drutem DNE Ø0,18mm. Następnie nawinięto w całości uzwojenie wtórne, a na nim, po uprzednim odizolowaniu przekładką, drugą połówkę uzwojenia anodowego drutem DNE Ø0,22mm. Dzięki temu uzyskano wystarczającą symetrię napięć.

UWAGI KOŃCOWE

   Rozpatrywany układ posiada znaczną rezerwę mocy. Przy zastosowaniu transformatora o większym przekroju rdzenia i nawinięciu grzebieniowym z łatwością można uzyskać moc wyjściową rzędu 8VA.

MONTAŻ URZĄDZENIA

   Całość (wraz z głośnikiem) umieszczono w skrzynce od magnetofonu 'Wilga" (rys. 2). Skrzynki tego typu są do nabycia w sklepach ZURT. Należy jednak zwrócić uwagę, że znacznie lepsze efekty akustyczne można uzyskać stosując oddzielną kolumnę dźwiękową.


Rys. 2.

   Jako transformator sieciowy nadaje się, np. transformator T3/B 4247-177-4 stosowany w radioodbiorniku "Arkona".

   Płytę podstawową wykonano z blachy aluminiowej 2mm; stanowi ona jednocześnie wierzch wzmacniacza. Po umocowaniu jej za pomocą czterech wkrętów do skrzynki, można dodatkowo przykręcić ozdobną płytę.

   Chassis lampowe wykonane jest z kadmowej blachy żelaznej, wygiętej w kształt litery L o grubości 0,8mm. Umocowuje się do niej kondensatory elektrolityczne i odstawki lampowe. Stopień mikrofonowy zmontowany jest osobno tak, aby uzyskać jak najkrótsze doprowadzenia.

   W celu uzyskania przejrzystości układu i trwałości połączeń, oporniki i kondensatory zmontowano w podzespołach na płytkach bakelitowych. Połączenia elementów wykonano na spodnich stronach płytek. Widok wzmacniacza gitarowego z zewnątrz przedstawia rysunek 2, zaś widok wnętrza - rysunek 3.


Rys. 3.

   Ze względu na możliwość oddziaływania stopni końcowych na obwody wejściowe, te ostatnie osłonięte są ekranem z cienkiej blachy aluminiowej.

   Wnioski wynikające z eksploatacji opisanego układu są następujące:

ZESTAWIENIE CZĘŚCI SKŁADOWYCH

Materiał archiwalny udostępnił: Grzegorz Makarewicz 'gsmok'