Kazimierz Krulisz (redakcja) "Poradnik dla radjoamatorów"
Opracowany przy współudziale: Kpt. inż. J. Groszkowskiego, por. St. Jasińskiego, Jana Kadecza, mjr. inż. Z. Karaffy Kraeuterkraffa, kpt. St. Noworolskiego, kpt. Dr. K. Politowskiego, inż. E. Porębskiego, kpt. Fryd. Schoena, inż. St. Woyny, kpt. inż. W. Ziembińskiego.
Wydawnictwo Ajencji Wschodniej, 1927
Przedmowa
Książka, którą oddajemy do rąk czytelników jest rezultatem 1-szej Ogólnokrajowej Wystawy Radjowej. Wystawa ta, jak to dziś już można z całą pewnością skonstatować, obudziła zainteresowanie najszerszych mas sprawami komunikacji radjowej.
Ruchliwa Ajencja Wschodnia zwróciła się z propozycją wydania pamiętnika wystawy do ówczesnego komitetu, który jednakże nie mógł z wielu powodów podjąć się pracy w tym kierunku w danym momencie. Lecz właśnie, dzięki wystawie zacisnęły się węzły przyjaźni wielu jednostek, którym sprawy radja w Polsce gorąco leżały na sercu. Ogół dowiedział się o licznych naszych radjotechnikach i autorach, nie stało więc na przeszkodzie nic, by cenną inicjatywę skierować na właściwą drogę.
Na pierwszy apel, prawie wszyscy, którzy współdziałali przy opracowaniu przewodnika wystawy, zgodzili się rozdzielić między sobą poszczególne tematy i tak powstała nasza książka.
Prace poszczególnych autorów, wybitnych specjalistów, musiały być uzgodnione, by całość prezentowała się dobrze. Ciężkiego trudu redagowania podjął się pan major inż. Kruliusz Kazimierz, redaktor Przeglądu Radjotechnicznego, za co imieniem wszystkich autorów, jak i wydawców składamy serdeczne podziękowanie.
Cel książki i poziom jej jest tak obmyślany, by mogła stać się podręcznikiem dla wszystkich niefachowców, a więc nawet takich, których wiadomości techniczne są minimalne. Podręczniki fachowe znajdą zastosowanie i rozpowszechnienie tylko w ciasnych kołach elektrotechników - podręcznik popularny jest niezbędny zarówno dla amatora, jak każdego, kto chcąc nabyć czy zainstalować radjoaparat, nie ma należytych wskazówek.
Kupcom, sprzedającym radjoaparaty, podręcznik ten może zastąpić żywe słowo - może zwolnić ich od nieustannego pouczania i informowania klijenteli. Sprzedając duże, lampowe aparaty i chcąc uniknąć nieporozumień w późniejszej obsłudze instalacji, można nowonabywcy polecić przestudjowanie rozdziałów dotyczących lamp, anteny, strojenia i wyszukiwania błędów.
Jeżeli książka istotnie spełni te nadzieje i znajdzie uznanie czytelników, będzie to największą nagrodą dla wszystkich, którzy do tej pracy się przyczynili.
Warszawa w lutym 1927.
Inż. Eugenjusz Porębski
1) Mjr. inż. Zygmunt Karaffa Krauterkraft: Rozwój, znaczenie i zastosowanie radjotechniki (1)
2) Kpt. Stanisław Noworolski: Radjotelefoniczna stacja nadawcza i odbiorcza w najprostszym układzie (9)
3) Kpt. W. Ziembiński, inż. E.S.E.: Fale elektromagnetyczne (19)
4) Inż. Stefan Woyno: Zasady budowy anten (32)
5) Jan Kadecz: Zasada i budowa odbiornika detektorowego (44)
6) Kpt. inż. J. Groszkowski: Lampy katodowe i ich zastosowanie (79)
7) Kpt. Fr. Schoen: Układy odbiorcze lampowe (93)
8) Kpt. St. Noworolski: Baterje żarzenia i baterje anodowe (110)
9) Kpt. St. Noworolski: Słuchawki i głośniki (136)
10) Por. Stefan Jasiński: Jaki odbiornik należy sobie sprawić (152)
11) Kpt. St. Noworolski: Obsługa odbiornika (159)
12) Kpt. St. Noworolski: Przyczyny wadliwego działania stacyj odbiorczych, sposoby rozpoznawania i usuwania błędów (175)
13) Zasady korespondencji telegraficznej i spis stacyj (199)
14) Kpt. Dr. Karol Politowski: Komunikacja za pomocą fal krótkich (219)
15) Inż. Eugenjusz Porębski: Studjo stacji nadawczej (247)
16) Mjr. inż. K. Krulisz: Centralna stacja radjofoniczna w Warszawie (250)
17) Oznaczenia schematowe, tabele i wzory - zestawił kpt. W. Ziembiński, inż. E.S.E. (255)
18) Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 3 czerwca 1924 r. (277)
